अपराद्ध _aparāddha

अपराद्ध p. p.

1 Sinned, offended, having committed an offence, guilty, an offender, criminal (used in an active sense); कृतवत्यसि नावधीरणामपराद्धे$पि यदा चिरं मयि R.8.48; प्रोवाच कोशलपतिः प्रथमापराद्धः 9.79 the first to offend.

-2 Missed, not hitting the mark (as an arrow) मृगदेहापराद्धैर्नामेषुमोक्षणैः Dk.163; ˚इषुः or ˚पृषत्कः an archer whose arrows always miss the mark, an unskilful archer; निमित्तादपराद्धेषोर्धानुष्कस्येव वल्गितम् Śi.2.27.

-3 Vio- lated, transgressed; अपराद्धा अभिषेकवेलोपाध्यायस्य V.3.

-द्धम् [भावे क्तः] An offence, crime, injury; न तु ग्रीष्मस्यैवं सुभग- मपराद्धं युवतिषु Ś.3.8.